Op 17 maart 2018 is de PVPZ afgereisd naar Amsterdam voor het WK Allround Schaatsen
Hierbij een terugblik
ISU Allround World Championships Speedskating
Olympisch stadion Amsterdam
Het beloofde een dag te worden vol sportieve spanning en sensatie voor de schaatsliefhebbers, toen we met de bus om 12:00 vertrokken uit Vlissingen om achtereenvolgens de bus te vullen met opstappers in Oost-Souburg, Middelburg en Kapelle. De chauffeur van AMZ leverde ons mooi op tijd af op loopafstand van de ingang van het stadion. De voorspelde regen was toen nog niet gearriveerd.
Het stadion was uitverkocht voor de zaterdag (het toernooi liep van vrijdag t/m/ zondag) en de weersverwaching was interessant te noemen voor schaatsen in de buitenlucht.
Regen, wind en niet al te lage temperaturen zouden zowel de ijsgladiatoren als de toeschouwens zwaar beproeven. Gelukkig had de organisatie na raadpleging van zijn kristallen bol gekozen voor zitplaatsen op nummer op de overdekte marathontribune. En daar zaten we lekker hoog en droog. Na het gebruikelijke opwarmen van het publiek middels een flinke portie nostalgie met als kers op de taart een heuse 500m race langzaam-maar-mooi-schaatsen tussen Rintje Ritsma en Falko Zandstra kon het sportieve gedeelte om 16:15 echt beginnen met de 500m sprint voor de mannen. Goed opletten en evt toiletbezoek uitstellen want dat is voorbij in a blink of an eye. Het bleef deze race droog en de sfeer in het stadion bewoog als een draaikolk met de schaatsers mee in het rond. Er waren opvallend veel Noorse schaatsfans aanwezig en het merendeel daarvan was flink uitgedost. "Zou schaatsen het equivalent van carnaval zijn in Noorwegen?", vroeg ik me af. Sverre Lunde Pedersen zou het dit weekend moeten gaan doen voor Noorwegen maar het was toch onze eigen Patrick Roest die de winst pakte in de eerste race. Sverre werd vijfde op een halve seconde, net voor Sven Kramer die voor zijn 10e WK-Allroundtitel naar het toernooi kwam. Een thuiswedstrijd vor hem, maar dan wel in de buitenlucht. En dat zou voor een verrassende ontknoping van het toernooi zorgen. Want toen begon het te regenen. Yes!
De tweede race van de zaterdag was de 1500m voor vrouwen en dat was een spannende strijd die de Japanse Miho Takagi nipt wist te winnen van Ireen Wüst (verschil slechts zeven honderdsten van een seconde). Vol van adrenaline en met een lege maag was het tijd voor eten en drinken. Aangezien de organisatie van het toernooi een expliciet verbod had uitgevaardigd op het meenemen van eigen eten en drinken naar het stadion - waarop bij de ingang streng werd gecontroleerd - waren we afhankelijk van de catering in het station. En dat was een groot drama. Veel te veel mensen en veel te weinig verkooppunten voor eten en drinken. Je kon gemakkelijk meer dan een uur in een onduidelijke rij staan om jezelf uiteindelijk gelukkig te kunnen prijzen met twee koude broodjes rookworst. En toen moesten de twee lange wedstrijden nog beginnen: de vijf kilometers.
En toen begon het ook nog eens hard te regenen. Maar gelukkig zaten wij droog.
Je zou maar in de bochten in de buitenlucht in je poncho in de regen staan de hele tijd....of erger nog de baan op moeten om voor het eerst in je schaatsleven buiten in de regen een race te moeten rijden op een WK....dat was was pas erg. Uit solidariteit konden wij best een maaltijd overslaan, maakten we onszelf wijs.
Bij de mannen wist Sverre Lunde Pedersen als een next-generation Viking zowel Sven als Patrick achter zich te houden op een natte, zware baan. En bij de vrouwen knokte Ireen Wüst zich heel sterk naar de eerste plaats. Het verschil met Miho Takai was echter niet groot genoeg en de Japanse ging er stijlvol met de eindoverwinning vandoor. De eerste Japanse wereldkampioen allround ooit! Wij waren erbij mensen :)
Ondanks de winst van Takagi kreeg Ireen Wüst toch een groots voorbereide huldiging met een live loflied van niemand minder dan Guus Meewis. Kosten nog moeite waren dus gespaard. Nadat dit alles eindelijk klaar was mocht Miho Takagi eindelijk haar ererondje doen (het regende inmiddels bijna niet meer) en daar nam ze als wereldkampioene dan ook uitgebreid de tijd voor. Het langzaamste rondje ooit in de geschiedenis van de sport, vermoed ik.
Einde oefening. Het stadion perste zich leeg en wij vonden de bus netjes weer op de afgesproken plaats terug en na een paar korte dutjes en een heerlijk zakje chips van de jarige Aart Joziasse bleken we weer in Vlissingen te zijn. Het was inmiddels twaalf uur geweest. Klokje rond geschaatst dus. Gauw op de fiets naar huis voor een stapel boterhammen en een biertje!
Topdag Jack! Wanneer gaan we weer?
PS: Mart Smeets zat naast ons op de tribune en vermaakte zich zichtbaar goed. Je bent dus nooit te oud om met de PV op stap te gaan ;)
Bill Stegers - introducé van Jannie de Vries
Vlissingen